Να δεις που κάποτε...

Ο «κεντρώος» Νικήτας που το 1997 πρότεινε στον Σαμαρά να κάνουνε το τότε ΛΑΟΣ και το «ΒΗΜΑ» έγραφε για τον «Έλληνα Λεπέν». Η «κεντρώα» Ντόρα με τις λαϊκές ευαισθησίες, κατάλοιπο των μεγάλων ευαισθησιών της οικογένειάς της. Ο «κεντρώος» Έβερτ που καλούσε να στείλουν στο Γουδί Σημίτη και Πάγκαλο για τα Ίμια. Τρεις πολιτικοί που άλλωστε έχουν διακριθεί για τη ΔΙΑΦΑΝΕΣΤΑΤΗ θητεία τους στον Δήμο Αθηναίων...
Και απέναντι ο «δεξιός» Σαμαράς που έριξε τον Μητσοτάκη μαζί με τον Λεντάκη επειδή «τα πήραν από τον Κόκκαλη». Ποιος; Ο Σαμαράς, ίσως ο μόνος πολιτικός τα τελευταία 30 χρόνια που παραιτήθηκε για τις ιδέες του και που πλήρωσε κοιτώντας «δεκαπέντε χρόνια τα ντουβάρια», όπως δήλωσε, το λάθος του - αν ήταν λάθος του. Με ποιον έριξε τον Μητσοτάκη; Με τον «χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα». Και τον «κύριο τίποτα», Αβραμόπουλο, που και θάρρος βρήκε να παραιτηθεί της διεκδίκησης της αρχηγίας και να μιλήσει επίσημα για το ποιον στηρίζει, ενώ τα «παλικάρια» με τα μουστάκια τα βαριά, π.χ. Μεϊμαράκης, ακόμα παίζουν κρυφτό και λένε λογάκια. Οσονούπω έρχεται και ο εξίσου «δεξιός» Άρης στο πλευρό των δυο «δεξιών», τον οποίον σήμερα κάποια βρωμερά δημοσιογραφάκια της μπλογκόσφαιρας απειλούν για τις (όποιες) ευαισθησίες του, αν έχει και αν υπάρχουν, προφανώς επειδή θα στηρίξει Σαμαρά.
Αναρωτιέμαι αλήθεια εάν όσα ακούμε και διαβάζουμε τις τελευταίες μέρες είναι αληθινά ή απλώς βλέπουμε όνειρο, όπου κάποιοι προσπαθούν να διαστρεβλώσουν βιαίως την πραγματικότητα. 

υγ. Αναρωτιέμαι τέλος, εάν το γεγονός ότι κάποιος έριξε τον Μητσοτάκη μπορεί πραγματικά να περνιέται ως ενοχή / λάθος και όχι ως λόγος για να στηθεί ανδριάντας με την προτομή του...