Η πολιτική και το τίποτα

Υπάρχουν ουσιώδη στοιχεία που μπορεί κανείς να εντοπίσει στη μάχη της διαδοχής στη Νέα Δημοκρατία. Κυριότερο εκ των οποίων, η μεγάλη όσο και σημαντική διαφορά μεταξύ Ντόρας και Σαμαρά. Δεξιός ή... αδέξιος, σκληρός, ακραίος, εθνικιστής ή λαϊκιστής, προδότης ή... σωτήρας, ο Σαμαράς εκφράζει μια πολιτική. Συγκεκριμένη, εντός πλασίου, με μέση, άκρη, λογική, ακόμη και αν ελάχιστοι από εμάς την ενστερνίζονται.
Απέναντί του τι ακριβώς βρίσκεται; Ενα πελώριο λάιφσταϊλάδικο χαμόγελο, η εξουσία των ΜΜΕ και της επιχειρηματικής ελίτ της Ελλάδας, η πολιτικός που έκανε καριέρα ως κόρη ενός Μητσοτάκη και ως (τραγική μεν) χήρα ενός Μπακογιάννη.
Στο μεγαλύτερο έργο της εξωτερικής πολιτικής της ΝΔ κατά την τελευταία 5ετία, το βέτο στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, δημοσιεύματα της εποχής ανέφεραν ότι η Ντόρα ήταν αρνητική, παρά τη βούληση του τέως. Ας μην ανοίξουμε επίσης το κεφάλαιο του Δήμου Αθηναίων, διότι θα έχουμε... κλάμματα.
Η σύγκρουση στη ΝΔ είναι βαθιά ριζωμένη στο πολιτικό μας σύστημα και το αφορά, ακόμη και αν προσωπικά ο καθένας μας δεν ανήκει στο κόμμα. Είναι βαθιά ουσιαστική σύγκρουση. Από τη μια έχουμε την πολιτική, έστω και στρεβλή, ακραία, ή ασύμφωνη με τα δικά μας πιστεύω, από την άλλη το απόλυτο τίποτα των δελτίων των 8.
Στο ίδιο τίποτα προστέθηκε και ο Άρης. Ενα συμπαθές παιδί από την Πάτρα, trendy και καλοντυμμένος, Κολωνακιώτης εκ μεταγραφής. Από το 2000 όταν και έφυγε από εκπρρόσωπος Τύπου της ΝΔ έχουμε να ακούσουμε μια πολιτική δήλωση, παρέμβαση ή πρωτοβουλία και πρόταση που πήρε.
Πολιτική ή τίποτα, είναι το δίλημμα για τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας την 29η Νοεμβρίου. Και για κάθε σκεπτόμενο πολίτη, καλό για τη χώρα είναι να κερδίσει η πολιτική. Διότι από τίποτα... άλλο τίποτα σε αυτή τη χώρα και πολλοί θα πάρουν σειρά...