Ο τελευταίος εκδότης...

Εφυγε σήμερα το πρωϊ ο Χρήστος Λαμπράκης, ο τελευταίος παραδοσιακός μεγάλος εκδότης. Σε όσους έτυχε να τον γνωρίσουν, είτε στις εκδοτικές προσπάθειές του, είτε στο μεγάλο του όνειρο που έγινε πραγματικότητα, στο Μέγαρο Μουσικής, έχουν να μιλούν για έναν καλλιεργημένο άνθρωπο, υψηλού επιπέδου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι μιλούσε και στον τελευταίο άνθρωπο που συναντούσε στον πληθυντικό, ότι συμπεριφερόταν ως τζέντλεμαν δίνοντας τη σειρά του στον πιο ασήμαντο υπάλληλό του και πως είχε ένα μεγάλο πολύ χαρακτηριστικό γνώρισμα όσων πέτυχαν τελικά στη ζωή τους. Ήξερε να ακούει και άφηνε τους συνεργάτες του να μιλούν πριν εκείνος τελικά αποφασίσει.

Ο Χρήστος Λαμπράκης ήταν ο τελευταίος μεγάλος εκδότης, παραδοσιακός, δίχως δουλειές εκτός εκδόσεων, αλλά και με ισχυρή παρέμβαση στα πολιτικά και δημοσιογραφικά πράγματα της χώρας. Με αμφιλεγόμενες επιλογές, που σηκώνουν συζήτηση, το σίγουρο είναι ότι με τη διαδρομή της οικογένειάς του, από το 1922 μέχρι σήμερα, χάραξε, σχεδίασε και πρωτοπόρησε στα εκδοτικά πράγματα της Ελλάδας, σε καιρούς δύσκολους και διαφορετικούς. Το γεγονός ότι δεν αφήνει διάδοχο με το όνομά του, είναι ούτως ή άλλως χαρακτηριστικό της απώλειάς του, ανεξάρτητα από τη φυσική διαδοχή του ΔΟΛ. Λαμπράκης δεν θα υπάρξει την επόμενη μέρα και το τέλος μιας εκδοτικής ιστορίας 87 ετών, με καλά και άσχημα, σωστά και λάθη, ήρθε σήμερα, στις 21 Δεκεμβρίου 2009...