Πρωθυπουργός και Πρωθυπουργεύων

Είναι δικαίωμα του καθενός να παίζει όπως γουστάρει, να κερδίζει ή να χάνει με τον τρόπο που επιθυμεί, να συμβουλεύεται τον έναν ή τον άλλον. Του καθενός είπαμε; Ολων, εκτός ενός Πρωθυπουργού. Στην περίπτωση του Κώστα Καραμανλή διαπράττεται ένα συνταγματικό ατόπημα (από τα πολλά που μπορεί να καυχιέται η Νέα Δημοκρατία στην 5ετία της).
Ο λαός ψήφισε Κυβέρνηση ΝΔ με Πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή. Δεν ψήφισε Πρωθυπουργεύων τον Καραμανλή και ουσιαστικό Πρωθυπουργό τον Γιώργο Σουφλιά. Και όμως, ο επονομαζόμενος «Σαρακατσάνος» είναι εκείνος που κινεί τα νήματα του Μαξίμου. Αποφάσισε εκλογές, ο Κώστας τις αποδέχτηκε. Αποφάσισε καρατόμηση του Τσιτουρίδη, ο Κωστάκης είπε «ναι». Νωρίτερα και μετά την αποπομπή Αλογοσκούφη, αποφάσισε την οικονομική πολιτική της χώρας, ο Καραμανλής προσυπέγραψε.
Είναι ίδιον των μεγαλομανών και τεμπέληδων συνάμα, να έχουν άλλους να τους κάνουν τη δουλειά. Ο Καραμανλής όμως ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Είχε τον Ρουσσόπουλο και εκείνος έβλεπε dvd στη Ραφήνα. Εφυγε ο Ρουσσόπουλος, απέκτησε τον Σουφλιά. Και εκείνος άβουλο ον λέει απλώς ναι και βλέπει όνειρα, σαν κι αυτά που δήλωσε την περασμένη Κυριακή στην «Καθημερινή», του τύπου «τι θα αλλάξω στο Μαξίμου και στην Κυβέρνηση». Είναι απλό πρόεδρε: θα αλλάξεις Πρωθυπουργό...