Μια μεγάλη (και χαμένη) ευκαιρία

Η ελληνική δημοσιογραφία έχασε μια μοναδική ευκαιρία να βγει πιο ενωμένη και δυναμική από ένα τεράστιο ναυάγιο, όπως αυτό του Ελεύθερου Τύπου. Αντί να κατεβάσει αμέσως τους διακόπτες, προχωρώντας σε απεργία διαρκείας σε όλα τα ΜΜΕ με ειδικές προϋποθέσεις, προτίμησε, όπως σωστά σημειώσατε τον στρουθοκαμηλισμό με τα οπίσθια εκτεθειμένα, ως συνήθως.
Με επίκεντρο τον Ελεύθερο Τύπο και το λουκέτο, έπρεπε η ΕΣΗΕΑ να κηρύξει μια επιθετική απεργία διαρκείας, με εξίσο διαρκή συγκέντρωση - κατάληψη των γραφείων του, με απεργία όλων των τεχνικών στα κανάλια προκειμένου να μη μεταδίδεται καν πρόγραμμα και διαφημίσεις, αλλά μόνο ανακοινώσεις στο πλαίσιο της απεργίας, αλλά και συμβολική κατάληψη της ΕΡΤ για μετάδοση απεργιακού προγράμματος.
Μόνο έτσι, σε ελάχιστες ώρες, οι εκδότες - επιχειρηματίες θα σερνόντουσαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπως και η (φερόμενη ως) κυβέρνηση, προκειμένου να λυθούν όλα τα προβλήματα του ελληνικού Τύπου, από τα εργασιακά ως τα αμιγούς δημοκρατικής φύσης. Οι εκδότες - επιχειρηματίες ή κυριλέ βιτρινόβιοι αεριτζήδες, δίχως εκδοτική ή άλλη κουλτούρα, όπως στην περίπτωση των πρώην αφεντικών του ΕΤ, βλέποντας μια τόσο δυναμική αντίδραση σε ελάχιστες ώρες θα συμφωνούσαν στα περισσότερα των αιτημάτων, ενώ η γενική δημοσιογραφική απεργία, με τη μετάδοση μόνο απεργιακών ειδήσεων, θα έκανε τον γύρο του κόσμου ξεγυμνώνοντας την μπανανία της χώρας που θρυλείται ότι γέννησε τη Δημοκρατία, λίγες χιλιάδες χρόνια πριν την δολοφονήσει.
Κάθε άλλη αντίδραση αποτελεί απλώς δολοφονία της δημοσιογραφίας, δίχως μάλιστα... προειδοποιητικό τηλεφώνημα προς τον πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ.
Δυστυχώς όμως χάθηκε ή χάνεται, η πιο μεγάλη ευκαιρία για ΑΛΛΑΓΗ στην ελληνική δημοσιογραφία τα τελευταία 30 χρόνια. Οι κρίσεις γεννούν τις ευκαιρίες και αυτή του ΕΤ θα μπορούσε να αλλάξει πραγματικά το τοπίο της ενημέρωσης στη χώρα μας, προς όφελος του πολίτη και της Δημοκρατίας.