Κούφια λόγια

Οποιοσδήποτε παρακολούθησε σήμερα κυβερνητικά στελέχη στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, είναι σχεδόν απίθανο να μην ανατρίχιασε. Όχι από περηφάνια αλλά από φόβο. Μεγαλοστομίες τυπικές και κλισέ του τύπου «η Δημοκρατία αντιστέκεται» και «ο φόβος δεν πρέπει να περάσει στην κοινωνία». Οι περισσότεροι δε τα έλεγαν με εμφανώς φοβισμένα μάτια, ενώ άλλοι με την τυπική απάθεια της καθημερινότητας. Business as usual.
Ανίκανοι να προσεγγίσουν την πραγματικότητα, έστω και κατά τύχη, να αναλύσουν κάπως, έστω στοιχειωδώς σοβαρά, τα φαινόμενα που ξεπηδούν, είτε πρόκειται για τη λαθρομετανάστευση είτε για την τρομοκρατία, όταν δεν μπορούν να τα ρίξουν στους προηγούμενους το ρίχνουν στα ευχολόγια.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι στην κυβέρνηση βρίσκεται το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το μόρφωμα δεν είναι καν κυβέρνηση. Απουσία πολιτικής σκέψης, ανάλυσης, παραστάσεων και πολιτικού λόγου σοβαρού και προβληματισμένου. Αντίθετα, παρουσία εξουσίας, γάντζωμα στην καρέκλα και προσπάθεια επικοινωνιακής διαχείρισης και μόνο των γεγονότων, επιπέδου αποφοίτων τρίτης Δημοτικού.
Όσο πιο γρήγορα καταλάβουμε όλοι την επικινδυνότητά τους και τη φτώχεια φαιάς ουσίας και πολιτικής σκέψης, τόσο περισσότερα μπορούν να διασωθούν. Όχι επειδή οι άλλοι είναι καλύτεροι, αλλά επειδή δεν είναι τόσο ανίκανοι και επικίνδυνοι...